می گویند یک چند روزی به پایان دنیا مانده و آخر دنیاست، هر کسی چمدانی دارد ببندد، چراغ ها را خاموش کند، دسته گاز را چک کند و از خانه اش بزند بیرون و برود یک آخر دنیای دیگر پیدا کند تا از این آخر رسیدن، جان سالم به در ببرد. اما من لبتابم را روشن کرده ام و دارم برای تو می نویسم. بله این یک عاشقانه است و تو شاید از خواندن آن کمی شگفت زده بشوی چون بهرحال آخر دنیاست ولی در عین حال قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد چون من به ادامه دار بودن زمان به نامتناهی بودنش باور دارم و فکر می کنم حتی الان که دارم این کلمات را برای تو ردیف می کنم اگر یک توده سرد و سفید به اتاقم نفوذ کند و من را برای همیشه در این حالت منجمد سازد، تمام نمی شوم، انگشتانم در همین حالت لمس کلمه کلمه» می مانند ولی تو در من به حیاتت ادامه می دهی.
نمی خواهم به تو دروغ بگویم، تو تنها کسی نبوده ای که به من عشق ورزیدی، در حالی که من شبیه هیچ الهه ای نیستم و زیبایی و ویژگی چشم نوازی هم نداشته ام، کم و بیش از این موهبت در زندگانیم بهره برده ام که الهام بخش غزل ها ، نوشته ها و روایت هایی بشوم، گاهی هم تصویری در قاب نقاشی ای شده ام.روایت زندگی آکنده از ماجراهای عاشقانه بی سرانجام است.من همانی شده ام که نگاه سردش را دوخته است به کلماتشان و راهش را گرفته و رفته.بیش از آنکه تنها مانده باشم، تنها گذاشته ام.اما همواره در نوشته هایم، خودم را در کالبد دیگری به بند کشیده ام تا بفهمم چه رنجی کشیده ام و چه رنجی داده ام.تو را بیش از همه دوست داشتن ها، دوست داشته ام.چون بیش از اینکه من را بسرایی من را شنیدی» و حرف هایم را بعد از هربار دیدار، در خاطر داری، این در حالی است که ساده ترین چیزها و نزدیک ترینهایشان را فراموش می کنی.شبیه آنهای دیگر، من را دلباخته تکه های طلا و توصیفاتی که اصلا شباهتی به من ندارد، ندیدی.حتی وقتی حرف عاشقانه ای زدی، شبیه من بود.تو خوب می دانی که من مجذوب زیبایی آن چه که ارزش دارد، نمی شوم بلکه متوجه ارزش زیبایی هستم، برای همین چشم بر نمی داری از دستبند صورتی با رزهای قرمز کوچک حتی وقتی آستینم را پایین می کشم که از چشم تو دور بماند، دور نمی ماند.تو خوب می دانی که من با یک لیوان آب میوه به وقت تشنگی خوشحال تر می شوم تا با یک جعبه پر از جواهرات که برقشان چشمم را خیره نمی کند.تو، من را اینگونه محترم می شماری، مرا حریص و طماع نمی بینی، من را بی صداقت و دروغ گو نمی پنداری، من را احمقی ساده لوح که با کلمات خام می شود، در نمی یابی. تو من را برای خودت نمی خواهی، من را برای من می خواهی و به آن، همان گونه که هست عشق می ورزی.تصاویر کلیشه ای از عشق، تو را در مواجهه با من فریب نمی دهد.می دانی که خشنودترم وقتی کلمات و نگاهت را با من قسمت کنی.تو اینگونه با من مهربانی به گونه ای که تا کنون کسی با من مهربان نبوده.آن ها شعرهایی که خودشان سروده اند،قصه هایی که خودشان روایت کرده اند را دوست داشته اند و باور کرده اند و بهشان دل بسته اند، برای همین من بیرون ماجرای آنها، ماجرای خودشان با خودشان، تنها تماشایشان کرده ام، سکوت کرده ام و گذشته ام . اما تو من را افلاطونی تماشا نمی کنی، من را نمی خواهی برای اینکه بالاتر از تو بایستم یا پایین تر، می خواهی کنارت قدم بردارم.از بی سرانجامی حرف نمی زنی، از نشدن ها گلایه نمی کنی، خودت را از من پنهان نمی کنی، خود حقیقیت را همان که می تواند مستاصل باشد، می تواند کم بیاورد می تواند خسته باشد . و خودم را در چشم تو پنهان نمی بینم، همان که می تواند عجول و بیتاب باشد .که یک وقت هایی بچه می شود و سر از کار دنیا در نمی آورد.که یک وقت هایی پای استدلال هایش می لنگد اما از تو پنهانشان نمی کند.تو به رویم نمی آوری، ادامه چای کیسه ای را می گذاری در فنجانم تا چایم رنگ بگیرد و به استیصال من لبخند می زنی. و دیگر آنکه زبان استعاره ها را می فهمی و همیشه برای حرف زدن با تو نیازی به قطاری از کلمات ندارم ولی امروز چند روز مانده به آخر دنیا و می خواهم برایت کلمه قطار کنم.می دانی من خود دوست داشتن را دوست دارم، یاد گرفتن قاعده اش را بیشتر دوست دارم تا اینکه در خیالاتم کلافی ببافم و به نتیجه فکر کنم.لحظه ها را که بسازی، صحنه خود به خود عوض می شود و قصه پیش می رود.من از این پیوسته رفتن ها گلایه ای ندارم اما از دلتنگی چرا.نگذار آنقدر دلتنگ بشوم که ماری در قلبم چرخ بزند و نیشش را بنشاند به جانم.التیام دلتنگی یاد کردن است» از من بیشتر یاد کن و مرا بیشتر به یاد بیاور، حتی اگر چند روز به آخر دنیا مانده باشد.
+راستش را بخواهید این چالش چند روز مانده به آخر دنیا را در این ستاره های روشن بالای صفحه مدیریت دیدم و دلم خواست بنویسم، حتی نرفتم بخوانم که قاعده و قانونش چیست، دلم خواست بنویسم دل که کار به قاعده و قانون ندارد و خب سرم هم خیلی شلوغ است، کمی کلافه هم هستم خسته هم ایضا، این است که این بار را بزرگوارانه و زیر سیبیلی برایم رد کنید برود، این نوشته عاشقانه ای که نوشته ام را بخوانید، و اگر خوشتان آمد فاتحه ای نثار رفتگانمان بکنید که وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ.
درباره این سایت